Bergje op, bergje af

Het heeft even geduurd maar hier zijn we weer, en met foto´s! We hebben de afgelopen dagen de Andes beleeft. Waar we opzoek gingen naar een flinke wandeltocht werden er vooral bustours aangeboden in Salta voor de toeristen. Ook de LP (lonely planet) heeft het over ¨rijden door de bergen¨ dus besloten we te doen wat men deed. Geen slechte keus. Het berglandschap van de Andes is zo veelzijdig! De fel rode bergen, gele bergen, groene bergen, zwart, bruin en blauwe bergen, en dan ben ik nog niet over de vlaktes begonnen....

De tocht naar Cafayete is prachtig. We stappen veel uit en ik kan het niet laten om zo gauw mogelijk zoveel mogelijk te klauteren en te lopen tot grote schrik van andere toeristen, Bas legt uit dat ze zich geen zorgen hoeven te maken. De spelonk genaamd ¨de duivelskeel¨ vind ik het mooiste. Het is een spelonk in de rots die diep is en waarvan de grond schuin naar boven loopt. Juist zo schuin dat je goed kan klimmen maar het wel een beetje spannend is. We bezoeken een wijnboerderij en spelen voetbal op een veldje. De lucht is zo fris en de zon zo lekker fel dat het een intense dag was. 

De volgende dag huren we zelf een auto. Lekker oud ding die in zn 1 en 2 zulke prachtige geluiden produceert dat ik maar vooral in zn 3 en 4 rijdt. We klimmen zo´n 2000 meter naar 3500m hoog. Om daar te komen hebben we eerst zwitsers/jungle groen gepasseerd, toen rode laagjes bergen en uiteindelijk kale bergen met sneeuw. Als we naar heel veel haarspeldbochten boven zijn gekomen rijden we over een eindeloos gele (gras) vlakte, heerlijk! Als toetje komen we in het cactus park. Gigantische planten die besluiten dat ze het het meest naar hun zin hebben op een bar koude, winderige hoge rotsvlakte met veel zon en zonder water. Ieder zo zijn ding. 

We zijn op tijd terug om NL te zien voetballen, hetgeen ook betekent dat we nog 30 min 100 meter voor onze parkeerplaats tussen alles feestende toeterende Argentijnen vast hebben gestaan. Vlaggen en een litertjes bier zwaaiend van achter het stuur en vanuit de ramen. ´s Avonds is de pret bij de Argentijnen minder groot als blijkt dat ze tegen Nederland moeten, hier hoopten ze vurig op Costa Rica.

De derde dag maken we nog een laatste tour naar het zoutmeer. Ik heb zoiets verblindends wit 1 keer eerder gezien in de Sinai woestijn in Egypte. Een waar natuurwonder. We zien uren lang woestijnbergen. De mensen lijken qua uiterlijk een beetje op Tibetanen. Kleine gebruinde mensen met karakteristieke gezichten, zwart haar en fonkelende donkere ogen. We zien groepen ¨lama´s¨ (ze heten iets anders) voordat we bij het hel witte zoutmeer aankomen. Het is eindeloos en groot. We lopen, zitten, kijken en proeven voordat we de terugtocht inzetten. We zitten lang, lang in de bus maar we gaan ook echt hoog, naar 4200 meter. Aangezien we totaal niet geaclimatiseerd zijn hebben we aan het eind van de dag lichte hoofdpijn. Maar voldaan gaan we terug en pakken de volgende dag de bus naar Cordoba.

We blijven hier nog een dag en gaan dan naar Bariloche. Bariloche ligt in Patagonia, midden in de natuur! Dus niks niet eerst een bus voordat we in de natuur zijn (we hebben echt enorm enorm veel in de bus gezeten) maar direct op de ski´s en een mountain bike. En met een beetje geluk... parapente. We zien wel. Bas heeft een geweldig hotel met groot binnen zwembad geboekt :) dus het wordt hoe dan ook fantastisch!