Warme pap met suiker

28 november 2011 - Pokhara, Nepal

Zeer geëerde lezers, ga er eens lekker voor zitten met een warme kop chocolademelk (of koffie of thee), dat heb ik ook gedaan om deze blog te schrijven. Waarom eten wij warme pap met suiker? Omdat dat voedzaam en gezond is! En wanneer eten wij dat? Als wij met de gebroeders van Boeckel (Tayo, mijn oud klasgenoot en Mikis zijn broertje) op trektocht gaan! De tocht heeft plaats gevonden in Nepal, in een gebied waar maar 10 toeristen per jaar komen.

De reis vanaf Pokhara naar het gebied is al een feest. Op het dak van de bus genieten wij van het zonnige landschap. We bukken voor takken en elektriciteitsdraden en houden elkaar vast als de bus plotseling naar links of rechts kantelt. Tayo en Mikis willen naar een gebied waar geen andere toeristen komen, en in zo een avontuur kunnen wij ons zeker vinden. De schatting is dat wij met onze kleine rugtasjes (gemiddeld 4 kilo) de Boeckels er wel uitlopen met hun 19 kilo, en zo niet dan hak ik hun pootjes er een stukje af, verzeker ik Helga.

Vol goede moed beginnen wij de volgende ochtend aan de tocht omhoog want we gaan van 1200 naar 2100 meter. Maar wat blijkt, die Boekeltjes houden er ondanks hun veel te zware tassen een behoorlijk tempo op na. Ik hou het nog wel bij, maar ik heb Helga een beetje overschat qua conditie en dus moet het tempo iets omlaag. We vervolgen onze weg en genieten van de rijstvelden, die het landschap in lagen snijdt met af en toe een beekje. De dorpjes zijn middeleeuws. Er lopen wat kippen, geiten en koeien door de straten en de vrouwen oogsten, dorsen en malen graan. Twee ossen trekken een ploeg om het land om te ploegen en kinderen rennen in het rond en roepen: Damaste!(hallo).

We lopen in een gebied waar geen weg meer is voor auto's scooters of fietsen. Dus alles gaat te voet en met kleine karavanen muilezels. Dit gebied is denk ik naar mama's ideaal; alles is kleinschalig opgezet. Winkeltjes met 2 zaklampen, 10 tandenborstels, 5 zakjes chips en een pot snoepjes, een vrouw met een naaimachine, een dorpsagent, kleine boerderijtjes met mini moestuinen etc. etc. en niet te vergeten alles met de hand!

De tweede dag moeten we naar 3400 m in 4 kilometer. Kun je nagaan hoe stijl dat gaat! Helga mag dan wel nog wat werken aan het uithoudingsvermogen, een echte echte bikkel is ze wel. Als ik vraag of het gaat zegt ze steevast ja, en hoewel ze kijkt alsof ze alles wil doen behalve nog een stap naar boven, ze redt het en is blij dat ze het kan! Echt de doorzetter van de dag! Op de top genieten we van lunch en pauze, en dan lopen we een gebied in waar zelfs geen dorp meer te bekennen is. Er zijn nog wat geraamtes van voormalige schuurtjes en verder is er een prachtige open vlakte die doorkruist wordt door een beek. We lopen door, een het bos in, en genieten van de rust voor onze benen. In de avondschemering komen we aan bij het 'hotel'. Het doel is bereikt: een vrolijke Engelssprekende Nepalees verteld dat er maar 10 toeristen per jaar in dit 'dorp' komen. Hij begrijpt niet waarom we het zo moeilijk maken voor onszelf. Hier is geen toilet, geen bier en geen disco. Wij lachen en zeggen dat dat precies is wat we zoeken.

We staan 6 uur op en eten nog 1 keer gezamenlijk pap met suiker. Daarna scheiden onze wegen en proberen Helga en ik in 1 keer terug te lopen naar het beginpunt. Het is vroeg, lekker weer en onze tassen zijn licht dus tijd om er eens tempo achter te zetten. Om 9.30 u zijn we terug op de top en om 11.45 uur bij onze slaapplaats van de vorige dag. Dit gaat dus zo goed dat we besluiten dat het tijd is om bij een waterval het water in te springen voor een schoonmaak en een dip, voor echt zwemmen is het te koud. Fris vervolgen we onze tocht terug langs de dorpen en komen uitgeput aan bij het beginpunt. We besluiten dat we de volgende dag in Pokhara een eetfestijn gaan houden, dus vandaar dat ik deze blog schrijf met net een tonijnsandwich, een chocoladereep en een chocolademelk achter de kiezen.

Foto’s

6 Reacties

  1. Marjolijn (MSV):
    28 november 2011
    Heel avontuurlijk en gezellig.Smaakte de pap lekker? Wat voor graan kweken ze ? ik geloof dat gerst nog heel hoog verbouwd kan worden. Dat is met vrij lange sprieten en een ronde volle aar.
    Gisteren hoorde ik van Died dat Marc een foto serie op zijn studenten kamer heeft hangen maar dat als hij er te lang naar kijkt dat hij dan weer zin krijgt om te vertrekken. Helga ziet er op de foto's heel goed uit. Houden zo,
    Hier is het griep tijd. ik duik gauw weer in bed
  2. Liselotte:
    28 november 2011
    Mooie foto's wederom, die rijstvelden, ik snap dat je er fan van bent!! Ben je blij dat je weer op pad bent in plaats van in pak in Beijing? Wat een tochten trouwens, ik doe het je niet na, maar begin wel langzamerhand Azië kriebels te kweken. Wat is de volgende bestemming?? Have fun!

    Liefs, Liselotte
  3. Omoes:
    28 november 2011
    Ik zit met een kopje koffie en geniet van je verhalen. Al die dorpjes wat lijkt me dat leuk Alles van eeuwen terug . En DAn dat hotel kom je daAr ZO MAAR AANLOPEN EN DAN STAAN ZE VOOR JE KLAAR? Wat doet het hotel al die tijud dat er geen toeristen staan of komen er gewone reizigers?
    hEEL VEEL LIEFS VAN OMOES EN opA
  4. Annette:
    28 november 2011
    Weer erg genoten van je verhaal, helaas zonder chocola of thee. Wat een mooie foto's ook. Ik heb jullie echter nog niet zien wandelen, was het deze keer wel echt:)?
    Zo ja dan zijn jullie wel bikkels hoor op die hoogte. Geniet maar lekker van het goede leven beneden. Veel liefs Annette
  5. Paulien:
    29 november 2011
    Ha Alies,
    Met een bakje muesli erbij is je verhaal ook heel smakelijk. Dit klinkt als een hele mooie tocht! Ik ben wel benieuwd hoe de mensen op jullie reageren, als er zo weinig bleekscheten voorbij komen. Zijn ze nieuwsgierig? Of duiken ze weg? Of....? Jammer dat je niet met ze kan praten! En waar ligt dat gebied waar geen toerist komt....?!

    Zit je nog in Pokhara? Daar zit ook stichting Sewa, sewaconnected.org Dat is opgezet door Ginette uit Groningen en mijn vriendin Dorien heeft er een jaar vrijwilligerswerk gedaan. Misschien ben je Sewa wel tegengekomen, ze hebben een cafeetje midden in Pokhara.
    Veel plezier en ik ben benieuwd waar je volgende bericht vandaan komt. Paulien
  6. Marjolijn (MSV):
    1 december 2011
    Het ga jullie goed daar! hier is het donker en een beetje akelig buiten. Het wonder van de dag was een mooie regenboog vanmiddag. Ik was uit het winkelcentrum gelopen met bloemen voor Willy en een zwart truitje dat ik voor de koor uitvoering gekocht had. Het plensde. Maar thuis stond dus die kleurenboog er.