Rondje reizen

Wirwar van mensen, huizen, electriciteitsdraden. Panden die allen op de werelderfgoed lijst horen. Gebouwd in 1900-1930, en daarna niets meer aangedaan. We zijn in Havana. Het is een heerlijke stad. Mooi en treurig want de panden zijn in zo’n slechte staat dat het vooral casco’s zijn, waar de ornamenten vanaf brokkelen. De pracht is nu nog te zien, maar voor hoeveel jaren? Enorme blokken staan leeg, koloniaal, in het centrum geschikt voor wonen, werk of winkel, maar leeg. Relatief weinig auto’s en de meeste zijn een genot voor het oog, minder voor de neus en longen door de aldoor zwarte wolken die uitgestottert worden.

Helemaal verrast zijn we als we het Museum des Belles Artes de Cuba bezoeken. Hier hangen werken die de hele wereld over kunnen. Enorm creatieve mensen, al jaren. Echt met stip 1 van de mooiste en leukste dingen die we tijdens onze reis gezien hebben. Een museum voor het rijtje MoMa, Stedelijk, Pompidou. Ik weet niet of jullie dit kunnen googlen, wij mochten helaas geen foto’s maken.

Cienfuegos, een stadje aan zee. Het doet me aan Noordwijk denken. Vakantie, rust, weer mooie architectuur in iets betere staat. Trinidad al mistens even mooi en zomers van kleur en een autovrij centrum.

We slapen steeds in casa particulares, Cubaanse voorloper van Airbnb, met andere woorden: bij de mensen thuis. Hotels maken wat mij betreft geen schijn van kans meer. Iedere nacht weer vinden een we koloniaal huis met de leukste eigenaren die ons gastvrij ontvangen. Alles is netjes en schoon, en de huizen zijn altijd in het centrum.

Meestal schijnt de zon, maar we hebben heftig weer gehad! Het plenst van de regen, het dondert, het bliksemt. Wij schuilen in een cafe, genietend van een drankje, een praatje en een boek. Totdat ik achter Bastiaan, in de hoek van het cafe de bliksem vanaf de lamp de grond in zie schieten. Mijn ogen moeten schoteltjes geweest zijn zo groot, het meisje achter de bar schakeltvan schrik alle apparatuur uit. Bastiaan, en de helft van het cafe die met z’n rug naar dit gebeuren toe zat zag slechts een blauwe flits en hoorde een knal. Even verderop in de straat ontstaan zwarte rookwolken van een ingeslagen bliksem, maar niet voor lang want tegen zoveel regen valt niet op te branden. Ook in Camaguey boort de bliksem zich op enkele meters afstand voor onze neus de grond in, de straatverlichting legt het loodje. Waar wij toch enigszins in de buurt blijven bij geleiders hoger dan wij storen Cubanen zich minder aan het weer. Sommigen kuieren rustig met paraplu, ijzerenpunt uitdagend naar boven naar andere bestemmingen.

We eten verse pizza’s, of meer pizzabroodjes, 5 tot 10 lokale pesos, 15 tot 30 eurocent. We drinken blikjes, 0,50 CUC, convertible pesos voor touristen (37 eurocent). 25 lokale pesos is 1 CUC is 75 eurocent. Beide currencies worden in de steden gebruikt door de Cubanen. De echt lokale winkels zijn in pesos, maar het meeste wordt toch met CUC betaald.

We zijn weer terug bij Club Amigos - ooit nog door Fidel geopend met een duik in het zwembad. Het is thuiskomen!