zipping home

Lang geleden lieve lezers, maar het is nu echt weer tijd voor spannende verhalen. Dit heeft alles te maken met THE GIBBON EXPERIENCE, echt als je nog even een gaatje in je altijd drukbezette leven hebt, kom dan absoluut naar Laos om dit te beleven. Ik zeg een absolute must! 2 dagen lang hang je aan mega lange kabels (wij tot 700 m lang, 150 hoog) hoog boven, maar ook tussen de bomen van de jungle.

We (Helga is naar huis maar Jessy is nu mee, die Canadees die t zelfde rondje reist) gingen met 6 anderen de prachtige jungle van Laos in. Na een uur lopen en een rivier over gezipped te zijn staan we voor de eerste echt lijn. 400 meter lang. Onze gids, een verlegen schatje van 18 zegt: I cut the tree, then I go, after you can come. Er was een bamboo stokje op de lijn gevallen. Dus hij gaat, en wij staan een beetje beduust elkaar aan te kijken: oke, is dit het? Shally klikt zichzelf vast, als ze nu niet gaat durft ze niet. En weg is ze. Dit zorgde meteen voor het eerste ongeluk, want de gids hing nog aan de lijn, en boem: eieren stuk en erger, ik zie dat onze gids zijn sleutelbeen gebroken heeft.

Wij zijn verbaast over de gang van zaken. Dit gebeuren is zeker niet goedkoop, maar de gidsen spreken absoluut geen engels, de tweede gids kwam te laat, er werd ons niet verteld hoe je kan voelen dat er nog iemand aan de kabel hangt en niemand die checkt of we onszelf op de juiste manier aan de kabel klikken.

Eerst had ik niet in de gaten, toen ging ik de niet gebroken eieren redden, en pas daarna zag ik dat er iets loos was met onze gids. We besluiten dat de groep met de andere gids doormoet naar de boomhut en dat gids 2 hulp gaat halen. En weg is gids 2. Ik besluit de boel maar even over te nemen voor zipline 2 dus ik ga op het platform sta en check de lijnen van iedereen. Shally is natuurlijk van slag, maar ook andere meiden kijken angstig. Ik probeer ze te overtuigen dat het na maximaal 3 ziplines echt weer leuk is, en daar gaan ze. Shally heeft een extra knuffel nodig, maar ze is dapper en ook zei gaat zonder verdere tranen verder.

Jessy en ik zijn de enige met EHBO ervaring, dus aan de slag! Mijn sjaal knopen we om de gids zijn arm, we geven wat pijnstillers en proberen wat te babbelen. Al snel komen 3 sterke snelle mannen uit  het bos, en kunnen ook wij verder zippen. Na 3 ziplines is iedereen inderdaad weer gekalmeerd en klinken de apengeluiden overal door het oerwoud. HeerlijK! Ik hoef het niet te beschrijven, bekijk het filmpje op mn blog straks maar even!

Na 9 ziplines komt een ander hoogtepunt. De boomhut! De hut is gebouwd in een mega hoge sterke boom, alleen toegankelijk via ziplines. Het uitzicht is ongelofelijk! En de boom naast ons (nou ja een stukje verderop) zit helemaal vol prachtig grote bijen die de mooiste huizen bouwen. De hele groep is buiten zinnen van pret, dit is nog eens goed entertainment!

Guide twee weet nog net te melden dat we pauze hebben tot 4 uur en dat we eten om 6 uur. Maar niemand weet zeker wat ie nou eigenlijk zei, en als er om 5 uur nog niemand is beginnen wij ons te gedragen als een stelletje kinderen op schoolreisje en we besluiten zelfstandig uit te breken uit de boomhut. Harnas aan en zippen maar, uit de boom, en terug in de boom, weer uit de boom en terug. Jezelf stoppen halverwege de lijn, verder klauteren, ik vermaak me uitstekend!

Maar goed, voor Jessy en mij is het nog net niet genoeg. Er moeten toch meer lijnen zijn. Dus wij vertellen de groep dat we op onderzoek uitgaan en struinen door de jungle, opzoek naar nieuwe lijnen. En jahoor, we vinden er 1. Ik vind het wel een beetje spannend, want ja je weet niet of de lijn goed is, of er bomen op liggen etc. Een iets betere gids was toch wel handig geweest. Die kabels zijn alleen zo leuk, dat de angst gauw overwonnen is, en hopla, weg zijn we! Het zoeken naar een lijn terug duurt niet lang en algauw komen wij de rest het goede nieuws berichten dat we verder op avontuur kunnen.

De rest van de tijd zijn we niet meer te stoppen, het eten is heerlijk, en we zijn eigenlijk bijna altijd zonder gidsen. Als het donker wordt valt de jungle, die de hele dag vol snerpende insecten geluiden is, even stil. Nouja stil, het gegons van de bijen sterkt aan, en daarna komen anderen insecten. Volgens mij is het nooit helemaal stil. We spelen spelletjes totdat we moe zijn en maken ons klaar om te gaan slapen. Maar dan komt Sofia op het briljante idee om te gaan nachtzippen! Sofia (duits meisje wat in het begin zo angstig keek) Jessy en ik springen weer in ons harnas, en met niet meer dan een hoofdlampje laten wij onszelf het stikdonker in glijden. Dit zijn echt de wildste kinderdromen, zonder oppas doen wat je wil met je eigen hutje in de boom!

De volgende ochtend worden we wakker door het getjilp van vogeltjes. Eerst even zippen, ontbijt, nog even van de boomhut genieten en dan is het tijd voor de langste en hoogste ziplines. We lopen eerst een prachtig stuk over de kam van een berg en zippen dan naar de eindbestemming. Daar zwemmen we in de rivier en helaas nemen we afscheid van de jungle, elkaar en deze fantastische ervaring!