Stappestap tot mijn schoenen het begeven

Het landschap is veranderd als we wakker worden in de trein van Irkutsk naar Ulaanbaator. We rijden een uur langs een uitgestrekt meer en verder langs steppe en bergen met wat bomen. Langs de trein staan mannetjes met een zeis het gras te maaien.

Ulaanbaator is een stad die zich ver in de breedte uitstrekt en waar weinig te zien is als je op zoek bent naar 'mooie/bijzondere' dingen. Maar wij zien kale bergen liggen en nog geen uurtje later staan we op de eerste top. Er staat een bouwsel van stokken in de vorm van een kampvuur met gebedsvlaggetjes eraan en stenen tussen de takken op de grond. We zijn van het christelijke Rusland nu in het boedhistische Azie beland. We kijken uit over de stad waar zo vroeg in de ochtend nog een dikke laag smog over hangt (we kwamen om 6 u aan met de trein, dus stonden om 10.30 op top 1). We besluiten de kam van de berg te volgen en al kletsend en kijkend naar beestjes klimmen we een behoorlijk stuk. We volgen de rode lindjes totdat we een lokale groep hikers tegenkomen die ons uitmaken voor gekken: hoe hebben jullie dit pad gevonden en wat doen jullie hier, twee meisjes alleen zonder zelfs een kaart van het gebied of GPS? Ons antwoord is simpel: we volgen de rode lindjes en we hebben steeds uitzicht dus we weten waar we zijn ten opzichte van de stad. Het is een prachtige tocht, we zien bosmuisjes en eekhoorntjes en we kunnen er niet overuit hoeveel geluk we hebben gehad dit pad te vinden.

We weigeren onnodig geld uit te geven aan reisorganisaties en dus besluiten we met het ov naar Terelj (beschermd gebied) te gaan en zelf een Ger (mongoolse tent) te huren (45$ v. 10$ pp = het verschil). Maar omdat iedereen met een guide komt zijn er geen kaarten van het gebied te koop. We besluiten dus maar de weg te vinden door gebruik te maken van de stand van de zon, een kompas en een 3dkaartje wat ik 1 minuut voor vertrek nog ff snel gedownload had op mn ipod.

Het is heerlijk om zelf een vuurtje te bouwen in de kachel in de tent en daarop te koken. De nacht is ijskoud en helder waardoor we een duidelijke melkweg zien en uitgeput van onze tweede wandeling vallen we in slaap. De volgende ochten vertrekken we met als doel: de berg over. (waarschuwing voor ouders; alleen verder lezen als jullie een beetje vertrouwen in ons hebben). We struinen door het bos, zoveel mogelijk omhoog om zo te proberen de kamp van de berg te volgen, wat op een beboste berg toch lastiger is dan een kale. We lopen pal zuid, zonder paden, en mochten we verdwalen dan weten we dat we oost moeten want daar ligt de weg (er is maar 1 weg). De paden die we zien zijn over het algemeen gevormd door loslopende paarden, en dus niet altijd handig om te volgen. Uitgeput nemen we pauze om te eten, we zeggen geen boe of ba. Maar doordat we zo stil zijn komt er een eekhoorn die de dichtsbijzijnde boom in klimt. We hebben een aardig idee over onze locatie, maar toch blijken we verder te zijn dan we dachten: we mogen naar beneden. We genieten eerst van het prachtige uitzicht voordat we drie keer slikken omdat we erachter komen in wat voor een afgrond we moeten afdalen. Een veld van stukken steen gaat stijl naar beneden en ons rest niet veel anders dan klauteren. We kiezen de grotere stenen, want de kleintjes kunnen nog schuiven, zijn we bang voor. Het begin is leuk, de stenen zijn groot dus we hopsen van de 1 naar de ander, soms billen handen en voeten gebruikend. Als ze wat kleiner worden is het lastiger en we zijn dan ook blij als we na 1.5 u klauteren op de zandweg in het dal aankomen. We haasten ons in 30 min. naar de hoofdweg waar we uitgeput op de bus wachten. De zool van mijn linker schoen laat helemaal los aan de voorkant, de onderkanten zijn nog zo'n 1 mm dik op de drukpunten van mijn voet en er zit een gat in zodat mijn grote teen wat frisse lucht krijgt.

Vandaag hebben we onszelf een chilldag gegeven. We spoelen onze spijkerbroeken vijf keer (1x voor, 2x met zeep en 2x na) waarna het water iets minder zwart is. Verder genieten we van een uurtje zwemmen in het zwembad (tussen de mongolen:)) en een half uur douchen.

Morgen naar Beijing, missie: nieuwe schoenen!