En op, en af!

Hallo trouwe lezers!

Daar zit ik dan achter de computer, met dichtgeplakte oogjes van de slaap en een beetje een brak gevoel want het is me het dagje wel geweest. We hebben gister namelijk een ietwat fanatiek plan ten uitvoer gebracht, maar dat zal jullie misschien niet verbazen. We zijn nu in Sabah, Maleisie, en daar staat mountain Kinabalu: de hoogste berg van zuid-oost Azië. Naar eigen meting 4105 meter hoog en niet 4095, en deze moest natuurlijk beklommen worden. De mens eigent zich graag van alles toe, en zo is deze berg helaas geen allermanseigendom, maar moet je betalen voor iedere stap: Een parkfee, een permit, een verzekering, een gids, en een overnachting. Samen niet echt goedkoper te verkrijgen dan 175 e pp. Nou vind ik het een beetje belachelijk zoveel geld uit te geven aan de een berg die je toch echt zelf oploopt dus gaan wij opzoek naar een goedkopere optie. We kunnen de berg in 1 dag doen, en dan is het 'slechts' 50 e pp. Het plan ziet er dan als volgt uit: we beginnen op 1866 m, lopen dan in 9 km naar 4105 meter, en vervolgens gaan we weer vrolijk terug.

We starten een half uur te laat (7.30) en moeten om 10.00 u bij de lodges zijn op 3200 m, anders mogen we niet naar de top. Onze gids wil ons misschien wel wat extra tijd geven maar dat hangt van onze conditie af. Ik heb niet het idee dat hij veel vertrouwen in ons heeft want hij benadrukt dat 50% van de mensen die de berg in 1 dag beklimmen het niet haalt, en dat wij uit Nederland komen, -6m dus dat we wel last krijgen van hoogteziekte. Tot overmaat van ramp ben ik weer eens verkouden dus al gauw heb ik een behoorlijk zuurstoftekort en ik voel me alsof ik koorts heb. Maar ik moet en zal die top beklimmen dus gefrustreerd stap ik door. Ik loop door alle kwaaltjes heen en kom weer in mijn loopritme terecht. Toch kan ik niet echt genieten van het eerste deel. Waar ik dacht lekker te kunnen lopen, kijkend naar flora en fauna, lijk ik mee te doen aan een race naar hoger. We halen het net binnen de extra tijd: om 10.30 zijn we op 3200 m en we mogen de top beklimmen.

Ik verklaar meteen dat ik nu ga genieten van de klim en hoop dat de gids begrijpt dat hij het kan bekijken met zn tijdschema van 1 u op de top. Waar we de eerste 1400 m klimmen in 6 km gedaan hebben moeten we de laatste 900 m klimmen in 3 km doen. Daar komt nog eens bij dat we nu van 3000 m naar 4000 m gaan, dus dan heb je echt wel last van de hoogte. We zijn boven de boomgrens en klimmen, lopen en klauteren over de grijze rotsen verder omhoog, terwijl we elkaar vertellen hoe bijna dood we wel niet zijn. We zijn veel in de wolken maar af en toe waait er een stuk open en dan zien we prachtige grijze pieken verschijnen en verdwijnen. De gemiddelde snelheid is 1 km per uur, dat geloof je toch niet? Maar het is echt zo! Het zijn echte de langste 3 km ooit, en ik tel iedere 100 m af. Als we nog 100 m moeten moeten we ook nog 70 m klimmen dus dat ik lekker stijl en deze piek bestaat uit rotsblokken. Plotseling vind ik nog een potje energie en met een hoger tempo dan de afgelopen 3 km klauter ik naar het topje. Al heel snel herstel ik en ben ik alle inspanningen vergeten dus het is maar goed dat ik meteen ben gaan filmen anders hadden jullie mijn echte eerste reactie gemist.

Om 14.15 u, 1.15 later dan de bedoeling, beginnen we aan de afdaling. Nu kan ik nog meer genieten want dit kost mij totaal geen inspanning. Ik huppel haast van rots naar rots, terwijl ik geniet van het uitzicht omdat er nog meer wolken wegwaaien. In no time zijn we terug op 3200 m en beginnen we aan het bossige gedeelte. We spreken de klimmers die op 3200 m gaan slapen moed in en zeggen dat ze er bijna zijn. Vervolgens halen we nog wat dalers in die 36 u eerder dan wij zijn begonnen. Die hebben het nog veel zwaarder dan wij zo te zien, want zij zijn aan dit avontuur begonnen met een conditie waar nog aan te werken valt. Om 18.00 u zijn we beneden en we liften terug naar kota kinabalu.

Daar aangekomen komen we Marlies en Nina weer tegen, 2 meiden waar we in Indonesië ook al even mee gereisd hadden. Het is onze laatste avond samen dus in plaats van een lekker zacht bedje wacht mij een korte douche, feestkleding en een avondje uit. Het is erg gezellig en als ik om 3 u in mn bed lig kan ik niet meteen de slaap vatten. We zullen zien wat ik vandaag presteer, we zijn van plan te chillen, snorkelen, lezen en kamperen op een eilandje hier voor de kust!