Geuren en kleuren van Afrika

Jahoor, daar ben ik alweer met het eerste verhaal. Suus haalt me op van het vliegveld, en beweert bij een megavila dat dit haar huis is. Voor de grap zeg ik: ‘Ja, zeker met zwembad’, en totaal onverwacht liggen we 5 u in de ochtend lekker te spartelen terwijl het langzaam licht wordt.

Als je in Afrika de eerste stappen zet dan snuif je echt de geur op zoals deze zo vaak in boeken beschreven wordt. Het ruikt naar aarde, naar Afrika en ik weet dat ik deze geur enkele uren later niet meer zal ruiken. Zoals je ook de geur van de zee alleen de eerste tellen bewust ruikt.

Na een kort slaapje staan we 9 u weer vrolijk naast ons bed. Suus zit van top tot teen onder de blauwe plekken en beweert dat dat door het zeilen komt. Ik vraag me af wat ze doen op die zeilles, maar ze gaat in ieder geval haar collectie van 10 tot 12 nog even uitbreiden terwijl ik op het strand lig te kletsen met Linden, haar huisgenoot. Het is een dagje op en top genieten in de meest luxe wijk van het land, bij de jachtclub. Je kan bestellen wat je wil, zwemmen in zee, in het zwembad, kayakken, zeilen, duiken en  noem maar op. Maar wij doen vooral een middagdutje en genieten van de wind die ervoor zorgt dat de temperatuur gewoon goed is.

Het is hier weer zo anders dan de andere landen waar ik geweest ben. Er zijn geen toeristen, alleen een handje vol expats. Er zijn overal gitzwarte mannen en vrouwen. De mannen in een overhemd met gaten, een korte broek en op slippers. De vrouwen in een kleurrijke jurken en doeken. Er heerst een rust en stilte die ik nog nergens anders heb meegemaakt. De uren van de dag gaan eens wat langzamer voorbij. Mensen zitten en staren, zitten en babbelen, slenteren en werken. En dat alles in een groene omgeving. Er is hier nog nauwelijks hoogbouw, hoewel ook hier de skyline op het punt staat aangetast te worden door een vreselijke vorm van woningen en kantoren. Geloof het of niet, maar er is hier geen Mc Donalds. Geen fastfood, er is immers ook geen haast. Maar ook hier zijn 4 shoppingmalls in de maak, dus dit zal veranderen.

We bereiden onze reis naar de Kilimanjaro voor. Suus vraagt of ik ook medicijnen wil die de kans op hoogteziekte verkleinen. Ik begin moeilijk te kijken gezien mijn aversie tegen alle medicijnen waar geen Weleda op staat en ze schiet in de lach. Mijn argument: ‘ik slik al malaria pillen, dat lijkt me voldoende troep.’ Julia en Linden vertellen over malaria hier. Ze slikken geen pillen, maar zodra ze koorts hebben doen ze even een test, zoals wij een zwangerschapstest doen. Wekelijks zeggen collega’s van Linden ‘Damn man, Malaria again’. Ze zijn een weekje ziek en dan gaat het weer. En Suus weet te vertellen dat ze bij haar onderzoek een vraag heeft: heeft u nog andere ziektes gehad? De mensen antwoorden ‘Depends, do you count malaria or not?’.  Wat natuurlijk het verschil maakt met deze ziekte is of je er snel achter komt of niet.

Straks pakken we onze backpacks en morgen zitten we de hele dag in de bug naar de voet van de Kili.